Οι εικόνες ως απεικονίσεις ζωντανών προσώπων, (των αγίων που βρίσκονται στη βασιλεία του θεού) φτιάχνονται με όσο το δυνατόν φυσικά και αθάνατα μέσα. Σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο ζωγραφίζονται σε ξύλα φυσικά όπως ο δρυς, το φλαμούρι κ.α. Αυτά προετοιμάζονται με ειδική επεξεργασία: κολλάται αρχικά κάποιο πανί ή γάζα στο ξύλο και στη συνέχεια αυτό στοκάρεται με ένα ειδικό μείγμα από ζωική κόλλα και σκόνη στόκου και τσίγκου ή κιμωλίας. Αυτή είναι συνταγή που εφαρμόζεται αιώνες τώρα και συμβάλλει στο να διατηρούνται οι εικόνες μέχρι σήμερα.
Όσον αφορά τα χρώματα, πολλά από αυτά είναι γαιώδη ή προέρχονται από φυτά ή από επεξεργασία φυσικών υλικών όπως για παράδειγμα το γιαούρτι .Στη σημερινή εποχή υπάρχουν πολλά χρώματα προερχόμενα από χημική επεξεργασία όπως και ξύλα ή υλικά στοκαρίσματος.
Ως διαλυτικό των χρωμάτων η βυζαντινή αγιογραφία εξ αρχής ενστερνίστηκε τον κρόκο του αυγού που έχει χρησιμοποιηθεί εξ αρχαιοτάτων χρόνων. Και αυτό σήμερα έχει αντικατασταθεί από μια μερίδα αγιογράφων με ακρυλικές πρώτες ύλες ή άλλα διαλυτικά.
Τέλος στο φόντο της φορητής εικόνας και σπανιότερα της τοιχογραφίας τοποθετούνται λεπτά φύλλα από γνήσιο χρυσάφι. Αυτά στρώνονται με μία επίσης ειδική επεξεργασία ώστε να δημιουργούν μια λεία και καλαίσθητη επιφάνεια. Υπάρχουν δύο τρόποι χρυσώματος, ο απλός τρόπος να κολληθούν τα φύλα χρυσού και το στιλβωτό, κατά το οποίο το χρυσό στιλβώνεται με ένα εργαλείο, τον αχάτη και δημιουργείται μια ξεχωριστή λάμψη